کد مطلب:228289 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:239
معاویة بن حکیم
جدّش معاویة بن عمار دهنی است كه از وجوه اصحاب حضرت صادق(ع) بوده است و این معاویه نیز از ثقات و اجلاء اصحاب حضرت رضا(ع) است كه كتبی تألیف نموده كه از آن جمله است: «كتاب الطلاق، كتاب الحیض، كتاب الفرائض».
كشی وی را با چند تن دیگر نام می برد و می نویسد: اینان با این كه تماماً فطحی مذهب بوده اند ولی از اجلاء علما و فقها و عدول رواتند و اتفاقاً همه از اهل كوفه اند.
ممقانی پس از نقل عبارت كشی می نویسد: نامبردگان تماماً امامی مذعب بوده اند و ممدوح به علم و فقه، و اطلاق فطحی بر اینان به اعتبار گرایش نامبردگان در آغاز به مذهب مزبور بوده ولی چون عبدالله افطح پس از حضرت صادق هفتاد روز بیش زنده نماند، اصحابش به حضرت موسی بن جعفر گراییده و از مذهب فطحیه عدول نمودند.
كشی وی را با چند تن دیگر نام می برد و می نویسد: اینان با این كه تماماً فطحی مذهب بوده اند ولی از اجلاء علما و فقها و عدول رواتند و اتفاقاً همه از اهل كوفه اند.
ممقانی پس از نقل عبارت كشی می نویسد: نامبردگان تماماً امامی مذعب بوده اند و ممدوح به علم و فقه، و اطلاق فطحی بر اینان به اعتبار گرایش نامبردگان در آغاز به مذهب مزبور بوده ولی چون عبدالله افطح پس از حضرت صادق هفتاد روز بیش زنده نماند، اصحابش به حضرت موسی بن جعفر گراییده و از مذهب فطحیه عدول نمودند.